Cyprian Kamil Norwid
„Moja piosnka” – fragment
„Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów nieba,
Tęskno mi, Panie.
Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą,
Tęskno mi, Panie. (…)”
Fragment wiersza Cypriana Kamila Norwida jest romantycznym opisem kraju, do którego tęskni poeta. Kraju, który de facto nie istniał, kraju, który poeta wyidealizował na emigracji. Polska widziana z dystansu jest inną Polską niż ta widziana od wewnątrz. Czas pandemii pozwolił nam w pewnym sensie „wyemigrować” od życia w Polsce, polskości, a dla niektórych również od polactwa. Wspomniana możliwość spojrzenia z dystansu sprawiła, że zaczęliśmy dostrzegać zjawiska, na które wcześniej nie zwracaliśmy uwagi. Zamknięcie sprawiło, że pewne sprawy życia codziennego i zawodowego nabrały nowych kontekstów.
Wystawa ma na celu ukazanie spojrzenia grupy młodych artystów na problematykę wskazaną w tytule. Jest próbą odpowiedzi na pytanie czy poznaliśmy Polskę i Polaków od innej strony w trakcie pandemii, jak widzimy Polskę obecnie oraz czy będziemy tęsknić do kraju sprzed “wybuchu”?
Prezentowane obiekty są zapisem stanów emocjonalnych związanych ze wspomnianą problematyką oraz przełożeniem jej na stronę wizualną. Główne odniesienie stanowił obraz Polski jako idei, która jest niematerialna. Ludzie do niej tęsknią, żyją wyobrażeniami o niej, tworzą jej obraz oraz to jaka powinna być według nich. Polska to kraj, który mimo wykreślenia z mapy przetrwał lata w świadomości grupowej. Z kontekstu historycznego wynika, że Polska jako kraj potrafi odbudować się wielokrotnie na nowo, dzięki współpracy rodaków.
Punktem wyjścia jako inspiracji twórczej były emocje, wrażenia jakie wywołuje stan pandemii oraz kondycja kraju wobec panującej polityki, to w jaki sposób zmienia się świadomość grupowa i społeczna osób młodych. Przedstawione dzieła pokazują proces myślowy związany z doświadczeniem tych emocji, przemianami społecznymi, są materialnym zapisem tego co niematerialne, kiedy mówi się o idei narodu.
W wystawie biorą udział:
Urszula Bojenko – absolwentka wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W swoich pracach skupia się na działaniach site-specific, instalacjach przestrzennych oraz projektach mówiących o problemach, które ją poruszają. Prowadzi zajęcia o charakterze artystycznym z dziećmi, młodzieżą oraz dorosłymi. Aktualnie jest nauczycielką stolarstwa w prywatnej szkole podstawowej.
*
Katarzyna Feiglewicz – absolwentka ASP w Krakowie. Zajmuje się głównie malarstwem i fotografią. Współtworzy Fundację Migawka, gdzie aktywizuje osoby Głuche poprzez działania performatywne. W swoich pracach rozpatruje język migowy w kontekście sztuk wizualnych.
*
Konrad Peszko – absolwent kierunku Grafika na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, instalacją, tworzy obiekty ze znalezionych elementów oraz krótkometrażowe filmy animowane. Realizowane obecnie projekty skupia na rejestrowaniu i badaniu przemian zachodzących w przestrzeni miejskiej, zwłaszcza w kontekście architektury na marginesie miejskiego krajobrazu.
*
Aneta Misiaszek – artystka wizualna, konceptualistka, często tworząca prace efemeryczne. W swojej twórczości zajmuje się tematami porzucenia, osamotnienia, niewidzialności (również społecznej). Od czasu wybuchu pandemii covida w kryzysie twórczym.
*
Magdalena Rębisz – ukończyła studia na wydziale rzeźby krakowskiej ASP. Zajmuje się sztukami wizualnymi, instalacjami, rzeźbą. W swojej twórczości przenosi własne przemyślenia i emocje na język sztuki. Inspiracje do swoich obiektów znajduje w najzwyklejszych codziennych przedmiotach.
*
Angelika Wojas – zajmuje się malarstwem oraz sztuką w przestrzeni miejskiej. Absolwentka UP w Krakowie pracownia – prof. S. Sobolewskiego, ASP w Krakowie -pracownia Z. Sprycha. Pracuje w medium eksperymentalnych tkanin, materiałów związanych z ulicą. Zajmuje się łączeniem tradycyjnych malarskich form ze sztuką wandalizmu.
ig- angelika_wojas_art
*
Kuba Maciejczyk – absolwent Wydziału Sztuki UP w Krakowie – dyplom w pracowni malarskiej prof. Romualda Oramusa. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, w formie obiektów, działań malarsko-tekstowych czy performatywnych porusza tematy związane z przemijaniem, poszukiwaniem sensu oraz zawiera obserwacje zjawisk społecznych i politycznych.
ig – merelystating
Czas trwania wystawy: 21.01.2022- 11.02.2022.
Wystawę można oglądać codziennie w godzinach pracy instytucji.
