„SPRZEDAM” – wystawa fotografii Łukasza Ćmiela

Tytuł wystawy „SPRZEDAM” brzmi jak hasło z ogłoszenia. Natomiast, gdyby ktoś zadał autorowi pytanie o to, jaki był najstarszy zawód świata, on bez wahania odpowiedziałby, ze sprzedawca.

„SPRZEDAM” to opowieść o współczesnym jedwabnym szlaku, o ulicznym handlu, ludziach, miejscach i towarach.

Na wystawie można odnaleźć dwa tryptyki związane bezpośrednio z Krakowem, które bez trudności możemy zidentyfikować. Obraz krakowskiego handlu ulicznego kojarzy się bowiem głównie ze sprzedawcami obwarzanków oraz ze sprzedawcą obrazów w Bramie Floriańskiej.

Historia zaczyna się na ulicy w rodzinnym Olkuszu, gdzie nadal ladę zastępuje lokalna gazeta, a najlepszym środkiem transportu dla wszystkich towarów są pudełka po bananach; poza kurami, bo te wystawione są w klatkach. Koniec historii stanowi zardzewiały „food truck” wprost ze słonecznej albańskiej plaży.

Wystawa jest przeznaczona dla każdego, kto chce zobaczyć „portret prawdziwy” sprzedawców w otoczeniu ich najlepszych towarów i dowiedzieć się, w czyich rękach jest handel firanami na okolicznych targowiskach.

Nie ma wątpliwości, że handel był, jest i będzie. Możemy wspominać, to co minęło wraz ze zmianami ustrojowym i przewidywać jaki będzie jego „cyfrowy” rozwój. Na wystawie jesteśmy tu i teraz i bierzmy z niej jak najwięcej zanim handel uliczny bezpowrotnie przeminie.

Łukasz Ćmiel jest członkiem Olkuskiego Klubu Miłośników Fotografii i Grupy Bez Nazwy, w której w gronie realizuje się nie tylko artystycznie. Uczestniczył w wielu plenerach fotograficznych i wystawach zbiorowych, głównie poruszających problemy miast i ludzi w nich żyjących: „Inna Perspektywa”, „Miasto Innym Okiem”, „Olkuski Street”. Cyklicznie przedstawiał swoje reportaże na „Fotografikach Olkuskich”, a w tym roku zadebiutował na wystawie „Artystów Olkuskich” w GSW BWA w Olkuszu. Pasjonuje się fotografią uliczną.

Swoje pasje twórcze wyraża poprzez obraz, ponieważ „jeden jest wart więcej niż tysiąc słów”. Spośród rysunku, grafiki i fotografii ta ostatnia forma wyrazu wiedzie prym, ze względu na szybkość działania i moc przekazu.

Od kilku lat zajmuje się fotografią uliczną, zarówno w rodzinnym mieście, jak i podczas wyjazdów. Interesuje go interakcja człowieka z miejscem w którym żyje, chcąc sobie odpowiedzieć na pytanie „czy to człowiek wpływa na miasto, czy to otoczenie kreuje osobę?”. Stara się pokazać obraz bez upiększeń, a jednocześnie nie przekroczyć delikatnej granicy ośmieszenia fotografowanych osób. Zdjęcia nie są pozowane, często jest to „westernowy strzał z biodra”, szerokokątny obiektyw małego aparatu zmusza do podejścia bliżej, a jednocześnie wprowadza widza w sam środek akcji.