Klaś Jarosław (red.) (2018), Nowa Huta. Architektoniczny portret miasta drugiej połowy XX wieku, Kraków: Ośrodek Kultury im. C. K. Norwida, ISBN 978-83-948244-3-3, 224 strony.
Link do pobrania publikacji: KLIKNIJ TUTAJ
Dziedzictwo kulturowe związane z architekturą i urbanistyką to niewątpliwie jeden z kluczowych elementów składających się na specyfikę i tożsamość Nowej Huty. Przestrzeń ta, będąca od 1951 r. częścią Krakowa, stanowi wyjątkowy przegląd stylów i tendencji w projektowaniu miast drugiej połowy XX w. Można tego doświadczyć, kiedy stanie się w samym sercu tego założenia, czyli na pl. Centralnym, skąd można ogarnąć wzrokiem przemiany, jakie zaszły w architekturze od socrealizmu przez modernizm po postmodernizm. Spojrzenie na Nową Hutę tylko z perspektywy pl. Centralnego i tych trzech dominujących nurtów byłoby jednak ograniczone. Dlatego w publikacji tej fenomen nowohuckiej architektury drugiej połowy XX w. w sposób możliwie kompleksowy opisuje kolejne etapy rozwoju Nowej Huty. Książka zawiera pięć głównych tekstów charakteryzujących założenia architektoniczno-urbanistyczne (a czasem i wyróżniające się obiekty) poszczególnych etapów rozbudowy Nowej Huty: centrum Nowej Huty, Bieńczyc, Wzgórz Krzesławickich, Mistrzejowic i Czyżyn. Uzupełniają je opracowania dotyczące wybranych przestrzeni i budynków. Z oczywistych względów najszerzej opisywane są te zlokalizowane w najstarszej części Nowej Huty. W aneksie zamieszczono tekst o problemach, jakie pojawiły się podczas budowy Nowej Huty w latach 1950–1955 oraz biogramy wybranych budowniczych Nowej Huty (architektów, urbanistów, architektów wnętrz, artystów plastyków, inspektorów nadzoru). Każdy rozdział posiada streszczenie w języku angielskim, a jego warstwę wizualną uzupełniają wizualizacje wybranych budynków, fotografie współczesne Jarosława Matli i archiwalne, a także ortofotomapy.
